حمدصالح مفتاح در جدیدترین مطلب وبلاگ "آذرباد" نوشت: پنجشنبه شب خانه یکی از دوستان قمی با یکی از محافظان آقا هم‌کلام شدیم. خاطرات شیرینی داشت. می‌گفت:

پیرمردی روز استقبال از رهبری در میدان آستانه دیدم که جلوی جمعیت تحت فشار در حال له شدن بود. از میان جمعیت نجاتش دادم و او را جلوی جایگاه رساندم. بعد از چند دقیقه دیدم که می‌خواهد یواشکی از کنار جایگاه جلو برود. جلویش را گرفتم. دستش را بالا برد تا توی گوشم بزند. صورتم را بردم جلو گفتم بزن، اما اجازه نمی‌دهم بروی! توی دلم می‌گفتم نکند واقعاً بزند! پیرمرد خنده‌اش گرفت. سر جایش نشست. آقا بهمان گفته بود اگر به شما توهین کردند و کتک‌تان هم زدند چیزی نگوئید…

* مردی در میان صحبت آقا در حسینیه امام خمینی سر وصدا کرده بود. با اشاره رهبری او را به حیاط پشت برده بودیم. سخنرانی آقا که تمام شد، و از حسینیه بیرون آمد، مرد به سمت آقا پرید. یکی از محافظان او را گرفت. مرد هم سیلی محکمی به گوش محافظ آقا زد. آقا رفتند جلو و محافظ را در آغوش گرفتند و صورتش را بوسیدند. بعد رو به مرد کردند که حالا حرفت را بگو…

درمان عصبانيت

سؤال: خیلی زود عصبانی می شوم. برای نجات از عصبایت چه کار کنم؟
پاسخ: وقتی رادیاتور ماشین جوش می‌آورد، سریع کنار می‌زنید و متوقف می‌شوید. ما هم وقتی عصبانی می‌شویم، باید کنار بزنیم. باید توقف کنیم. روایات می‌گویند: باید سکوت کنیم. حضرت علی(ع) می‌فرماید: خشم و غضب و عصبانیت خود را با «سکوت» درمان کنید. درمان آن سکوت است. بعد انسان باید یک آب سردی به سر و صورتش بزند. اینکار هم در کاهش عصبانیت موثر است. مثل یک دیگ پر از آب جوش روی اجاق است که اگر شما یک لیوان آب سرد روی آن بریزید از جوش می‌افتد. البته این کارکافی نیست. سعی کند یک جابجایی هم انجام بدهید. وقتی در خانه عصبانی می‌شوید چند ساعتی از خانه بیرون بروید. در محل کار که عصبانی می‌شوید، دو ساعتی مرخصی بگیرید و از محیط کار دور شوید. این جابجایی در آرامش انسان موثر است.
عصبانیت و خشم مثل کیف قاپ است. کیف قاپ می‌آید کیف شما را به هر قیمتی که هست بزند، ولو به آسیب دیدن شما و ضرر شما هم باشد. عصبانیت، کیف قاپ است و می‌آید که سرمایه معنوی شما را به هر قیمتی که هست، بزند. شما همان برخوردی را که با کیف قاپ می‌کنید با عصباینت هم بکنید. سریع جا خالی می‌دهید و جابجا می‌شوید. در اینجا هم انسان باید جابجا بشود و این هم کافی نیست. باید وقتی از خانه بیرون می‌روید، در فکرت، ماجرا را دنبال نکنید و پرورش ندهید. به نقاط مثبت طرف فکر کنید. اگر خدمتی به تو کرده، به خدمات او فکر کنید. روی نقطه‌های منفی خودت تامل کن. روایات می‌گویند: هرچه به سر خودت می‌آید ریشه‌اش در زیر سر خودت است. دنبال چیز دیگری نگردید. قرآن صریح می‌گوید: هر بدی که به شما می رسد، ریشه‌اش در خودت است.[1]